شعر سعدی

اگر هوشمندی به معنی گرای                       که معنی بماند نه صورت بجای

کرا دانش وجود و تقوی نبود                           به صورت درش هیچ معنی نبود

کسی خسبد آسوده در زیر گل                      که خسبند ازو مردم آسوده دل

غم خویش درزندگی خورکه خویش                  به مردم نپردازد از حرص خویش

نخواهی که باشی پراکنده دل                       پراکندگان راز خاطر مهل

پریشان کن امروز گنجینه چست                   که فردا کلیدش نه در دست تست

                                                                                                                 (شعری از سعدی شیرازی)